Nu Amerika via de SEC, de Amerikaanse beurswaakhond, nieuwe regels over klimaatrapportage invoert, zullen veel internationale bedrijven juist de strengere Europese regels gaan volgen.
Europa zet nu de trend als het gaat om het meten en publiceren over milieu-impact.
In Amerika worden bedrijven verplicht te rapporteren over de uitstoot die zij zelf in hun productieketens maken, de zogenoemde scope 1 en 2 impact. In Europa moeten bedrijven ook de indirecte uitstoot – scope 3 – in kaart brengen: de uitstoot die vrijkomt in de hele waardeketen. Die indirecte uitstoot is vaak veel groter dan de directe, maar is ook lastiger in kaart te brengen.
Deze Europese richtlijn geldt voor alle bedrijven die in Europa actief zijn, dus ook Amerikaanse bedrijven.
Klagen over verschil in wetgeving tussen Amerika en Europa, zoals VNO-NCW doet, toont gebrek aan realisme. Bedrijven die zakendoen in verschillende landen en continenten, zijn gewend om met verschil in wet- en regelgeving om te gaan.
Bedrijven kiezen dan doorgaans om zich aan te passen aan het strengste regime. Die logica gaat nu ook voor de klimaatrapportages gelden. Als je in Europa goed aan je klimaatrapportage kan voldoen, zit je overal goed. Het is zonde om het feit dat Europa voorop loopt als probleem te zien.